Definicja Panarabizm

Co oznacza Panarabizm - polityczny ruch panarabski mający na celu zjednoczenie świata arabskiego. Zainicjowany w Syrii pod koniec XIX w. jako ruch narodowowyzwoleńczy przeciwko Imperium Otomańskiemu i koloniom mocarstw europejskich w Afryce arabskiej. Proklamował jedność narodową wszystkich Arabów "od Oceanu Atlantyckiego do Oceanu Indyjskiego". W XX w. ruch panarabski bywał używany poprzez rywalizujące rody Haszemitów i Sauditów. Na bazie ruchu panarabskiego w 1945 powstała Liga Krajów Arabskich (Liga Arabska). Panarabizm legł także u podstaw kilku nieudanych prób skonfederowania albo zjednoczenia państw Bliskiego Wschodu (na przykład unia egipsko-syryjska, 1958-1961 ; unia Jordanii i Iraku w 1958; związek ZRA i Jemenu, 1958-1961; Federacja Republik Arabskich złożona z Egiptu, Syrii i Libii, 1971). Istotnym elementem integrującym ruch stała się wrogość wobec Izraela od momentu jego stworzenia w 1948. W 1979 ze wspólnego frontu antyizraelskiego wyłamał się Egipt. Zwolennicy panarabizmu kładą nacisk na przedmioty łączące państwa arabskie (wspólnotę języka, kultury) nie licząc ważne różnice i sprzeczności interesów (widoczne na przykład w relacji do kwestie palestyńskiej czy krajów arabskich uczestniczących w konfliktach na terytorium). Nasilenie się fundamentalizmu islamskiego w ostatnich latach osłabiło wpływ panarabizmu. Źródło: C. Mojsiewicz (red.), Słownik współczesnych międzynarodowych stosunków politycznych, Wrocław 1998