Definicja Intifada

Co oznacza Intifada - nazwa palestyńskiego stworzenia na ziemiach okupowanych poprzez Izrael (Strefa Gazy, Zachodni Brzeg Jordanu), które wybuchło w grudniu 1987 r.Było ono dowodem dla światowej recenzji publicznej i elit politycznych, iż problem palestyński wymaga wszechstronnego uregulowania. Jeszcze w listopadzie 1987 na panarabskim szczycie w Ammanie przywódcy arabscy ignorowali J. Arafata i prob-lem palestyński. Premier Izraela Icchak Szamir utrzymywał, iż nie zmieni stanowiska pod niczyją presją, bo problem dotyczy nic granic państwowych, lecz żydowskich praw do ziemi Izraela i sprawowania tam władzy. W kwietniu 1988 komandosi izraelscy uprowadzili i zamordowali al-Wazira, koordynatora intifady z ramienia - OWP Stworzenie palestyńskie nie wynikało z sytuacji społecznej ludności palestyńskiej, żyjącej w skrajnym ubóstwie, ale z warunków narodowych. Część starszego pokolenia akceptowała istniejący status quo, jednak młodzież (w szczególności ta urodzona już pod izraelską okupacją) domagała się wyzwolenia całej Palestyny. W Zjednoczonym Przywództwie intifady znaleźli się przedstawiciele al-Fatah, Ludowego Frontu Wyzwolenia Palestyny i in. ugrupowań. Intifada położyła kres demagogicznym argumentom o dobrodziejstwach okupacji żydowskiej. Na nadzwyczajnej sesji LPA w Algierze w czerwcu 1988 kluczowe rezolucje określały intifadę jako część rewolucji ogólnopalestyńskiej i ogólnoarabskiej. Jednym z rezultatów intifady, zdeterminowania i woli walki Palestyńczyków, była decyzja jordańskiego przywódcy o zerwaniu więzów prawnych i administracyjnych pomiędzy Cisjordanią i Gazą a haszymidzkim królestwem. Umożliwiło to proklamowanie 15 listopada 1988 państwa palestyńskiego ze stolicą w Jerozolimie i desygnowanie Arafata na urząd prezydenta. Intifada ożywiła także światową aktywność dyplomatyczną. W genewskim Pałacu Narodów zwołano szczególną sesję NZ przeznaczona kwestii palestyńskiej. V narada al-Fatah w sierpniu 1989 opowiedziała się za kontynuowaniem intifady i zakazem prowadzenia akcji terrorystycznych poza ziemiami okupowanymi. W okresie drugiej rundy blisko-wschodniej konferencji pokojowej w grudniu 1991, w czwartą rocznicę wybuchu intifady, Arafat wezwał do nasilenia walk przez wzgląd na postępującą akcją rozbudowy osiedli żydowskich na arabskich ziemiach okupowanych. Z różnym nasileniem i intensywnością stworzenie trwało kilka lat. Źródło: C. Mojsiewicz (red.), Słownik współczesnych międzynarodowych stosunków politycznych, Wrocław 1998