Definicja Metoda zysku transakcyjnego

Co to znaczy W sytuacjach gdy nie można określić dochodów dzięki metod porównywalnej ceny niekontrolowanej, ceny odprzedaży lub rozsądnej marży ("wydatek plus") dopuszcza się wykorzystanie metod zysku transakcyjnego, opierających na określaniu dochodów na podstawie zysku, jakiego racjonalnie mógłby oczekiwać dany podmiot uczestniczący w transakcji. Sposoby zysku transakcyjnego należy stosować tak, by nie zwiększać obciążeń podatkowych podmiotu wyłącznie na skutek osiągania zysków niższych niż zyski przeciętnie osiągane poprzez inne podmioty, jeśli mniejszy zysk albo nieosiągnięcie zysku poprzez dany podmiot przypisać można czynnikom ekonomicznym albo organizacyjnym. Przy określaniu wartości rynkowej przedmiotu transakcji wykonywanych poprzez podmioty związane dopuszcza się wykorzystywanie następujących metod zysku transakcyjnego: metodę podziału zysków i metodę marży transakcyjnej netto. Sposób podziału zysków Sposób podziału zysków bazuje na określeniu łącznych zysków, jakie przez wzgląd na daną transakcją (transakcjami) osiągnęły podmioty związane, i podziału tych zysków pomiędzy te podmioty w takiej proporcji, w jakiej dokonałyby tego podziału podmioty niezależne. Proporcjonalnego podziału zysków, który stosowałyby niezależne podmioty uczestniczące w danej transakcji (transakcjach), dokonuje się dzięki: analizy rezydualnej, która dzieli sumę zysków uzyskanych przez wzgląd na daną transakcją (transakcjami) poprzez podmioty związane uczestniczące w tej transakcji (transakcjach) w dwóch etapach; w pierwszym etapie każdemu uczestnikowi transakcji przypisuje się min. zysk, jaki osiągają podmioty niezależne w tego rodzaju transakcjach; w drugim etapie wszelakie pozostałe po podziale w pierwszym etapie zyski dzielone są między podmioty związane uczestniczące w danej transakcji wedle zasadami, jakie ustaliłyby podmioty niezależne uczestniczące w takiej transakcji; jeśli suma osiągniętych poprzez podmioty związane zysków jest niższa niż suma zysków przypisanych w pierwszym etapie, to zyski przypisane podlegają zmniejszeniu; korekta dokonywana w etapie drugim uwzględnia funkcje ekonomiczne, o których mowa w § 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 października 1997 r. w kwestii metody i trybu określania dochodów podatników w drodze oszacowania cen w transakcjach dokonywanych poprzez tych podatników, lub analizy udziału, która dzieli pomiędzy podmiotami powiązanymi połączony zysk z transakcji, której obiektem są dobra wytworzone albo ulepszone poprzez te podmioty, w oparciu o względną wartość działań podjętych poprzez każdy z powiązanych podmiotów, uwzględniając czynniki, o których mowa w § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia. Sposób marży transakcyjnej netto Sposób marży transakcyjnej netto bazuje na badaniu marży zysku netto, jaką uzyskuje podmiot w transakcji albo transakcjach z innym podmiotem powiązanym, i określeniu jej na poziomie marży, jaką uzyskuje ten sam podmiot w transakcjach z podmiotami niezależnymi, albo do marży uzyskiwanej w porównywalnych transakcjach poprzez podmioty niezależne. Marżę transakcyjną netto ustala się przez odliczenie od przychodu osiągniętego wskutek transakcji wydatków poniesionych w celu osiągnięcia tego przychodu, w tym również wydatków ogólnych zarządu. Odliczenia wydatków ogólnych zarządu, dokonuje się uwzględniając proporcję, w jakiej pozostaje przychód uzyskany przez wzgląd na daną transakcją w ogólnej stawce przychodów. Stosując metodę marży transakcyjnej netto należy uwzględnić różnice pomiędzy podmiotami, których marże są porównywane, a zwłaszcza należy wziąć pod uwagę takie czynniki, jak: konkurencja ze strony innych uczestników rynku i dóbr zamiennych, skuteczność i strategia kierowania, pozycja rynkowa, różnice struktury wydatków i kosztu pozyskania kapitału i stopień doświadczenia w działalności.