Definicja LAFTA

Co oznacza LAFTA (z angielskiego: Latin American Free Trade Association - Stowarzyszenie Wolnego Handlu Ameryki Łacińskiej) - organizacja utworzona z inicjatywy CEPAL na mocy konwencji (tak zwany Układ Montevideo) podpisanej 18 lutego I960 w Montevideo poprzez 8 krajów Ameryki Łacińskiej. Członkami LAFTA są Argentyna, Boliwia, Brazylia, Chile, Kolumbia, Ekwador, Meksyk, Paragwaj, Peru, Urugwaj i Wenezuela. Najwyższym organem LAFTA jest Narada Umawiających się Stron, gdzie biorą udział przedstawiciele wszystkich krajów członkowskich. Zbiera się corocznie. Nadzoruje ona realizację postanowień Układu Montevideo, uchwala budżet, wybiera Prezesa i 2 Wiceprezesów, mianuje Sekretarza Wykonawczego, będącego równocześnie Sekretarzem LAFTA. Każde kraj dysponuje jednym głosem w Konferencji. Głównym organem w działalności organizacji jest Porada Ministrów Spraw Zagranicznych krajów członkowskich, która podejmuje decyzje w większości spraw. Bieżącą działalnością kieruje Stały Komitet Wykonawczy, przy którym działają ekipy robocze. Kluczowym celem LAFTA było zniesienie barier celnych jednak zdołano osiągnąć tylko pierwszy faza. Zróżnicowanie poziomów gospodarczych krajów członkowskich od początku utrudniało działalność organizacji, podobnie jak obecność ogromnych obcych inwestycji w gospodarce poszczególnych krajów. Zagraniczne monopole kontrolowały główne dziedziny przemysłu krajów LAFTA. W rezultacie doszło do rozbicia organizacji na Grupę Dorzecza Lii Platy i Andyjski Wspólny Rynek. Poza ekipami pozostał Meksyk. Siedzibą organizacji było Montevideo. Języki oficjalne: hiszpański, portugalski. Źródło: C. Mojsiewicz (red.), Słownik współczesnych międzynarodowych stosunków politycznych, Wrocław 1998