System jednopartyjny co to znaczy.
Definicja System jednopartyjny w polityce. Jak wygląda sprzeczny, gdyż mechanizm wskazuje na.

Czy przydatne?

Definicja System jednopartyjny

Co oznacza Ściśle rzecz biorąc, termin "mechanizm jednopartyjny" jest sprzeczny, gdyż "mechanizm" wskazuje na wzajemne wpływ pomiędzy kilkoma elementami. Niemniej jednak, termin ten jest przydatny do odróżniania między systemami politycznymi, gdzie jedna partia posiada monopol na władzę za sprawą wykluczenia wszystkich innych partii (przy zastosowaniu środków politycznych albo konstytucyjnych) a takimi, które charakteryzują się opartą na rywalizacji walką pomiędzy kilkoma partiami. Gdyż partie monopolistyczne w praktyce działają jak stałe rządy bez systemów (zamachu stanu czy rewolucji), przez które mogłyby zostać odsunięte od władzy, zawsze rozwijają utrwalony związek z machiną państwa. Pozwala to mówić o "krajach jednopartyjnych", których systemy są postrzegane jako połączony aparat "partyjno-państwowy". Co więcej, można zidentyfikować dwa różne typy mechanizmów jednopartyjnych. Pierwszy rodzaj znaleźć można w krajach o ustroju socjalistycznym, gdzie "rządzące" partie komunistyczne kierują niemal wszystkimi instytucjami i aspektami życia społeczeństwa i sprawują nad nimi kontrolę. Partie takie podlegają surowej dyscyplinie ideologicznej, odpowiednio z zasadami marksizmu-leninizmu. Ponadto, posiadają organizacje wewnętrzne o wyraźnej strukturze, które pozostają w zgodzie z zasadami demokratycznego centralizmu. To są partie kadrowe w takim znaczeniu, iż członkostwo jest ograniczone z powodów politycznych i ideologicznych. Ok. 4% populacji Chin to członkowie Komunistycznej Partii Chin, a ok. 9% społeczeństwa radzieckiego należało do KPZR. W tego typu partii rdzeń złożona jest z dobrze opłacanych i pełnoetatowych urzędników, aparatczyków, którzy kierują aparatem partii i sprawują nadzór zarówno nad machiną państwa, jak i nad instytucjami społecznymi. Kluczowe narzędzie, dzięki któremu partie komunistyczne sprawują kontrolę nad caństwem, gospodarką i społeczeństwem i zapewniają subordynację "niższych" organów względem "wyższych", to mechanizm nomenklaturowy. To jest mechanizm nadzorowanych mianowań, gdzie w praktyce wszystkie stanowiska wysokiej rangi są obsadzane poprzez kandydatów zatwierdzonych poprzez partię. Uzasadnienie monopolu partii na władzę i nadzór nad instytucjami państwowymi i społecznymi jest zawarty w leninowskim twierdzeniu, iż partia funkcjonuje jako "awangarda proletariatu", zapewniając masom pracującym ideologiczne przywództwo i wytyczne potrzebne do tego, by zagwarantować, iż wypełniają własne rewolucyjne przeznaczenia. Awangardyzm jest jednak krytykowany za swój bardzo elitarny charakter, a również za to, iż był zalążkiem, z którego potem narodził się stalinizm. Z drugiej strony Lew Trocki (1936, wyd. pol. 1991) zaproponował alternatywną interpretację wskazując na to, iż z dala od partii "rządzącej", dominującej nad sowieckim postępem, formalny monopol na władzę ukrywał jedynie narastający w szybkim tempie wpływ biurokracji państwa. Drugi rodzaj mechanizmu jednopartyjnego jest kojarzony z antykolonijnym nacjonalizmem i wzmacnianiem państwa w świecie rozwijającym się. Przykładowo w Ghanie, Tanzanii i Zimbabwe partia "rządząca" rozwinęła się z niezależnego ruchu, który głosił nadrzędną potrzebę budowy państwa i rozwoju gospodarczego. W Zimbabwe władza jednopartyjna rozwinęła się dopiero w roku 1986 (sześć lat po odzyskaniu niepodległości) przez połączenie dwóch głównych partii: Afrykańskiego Narodowego Związku Zimbabwe (ZANU) i Afrykańskiego Ludowego Związku Zimbabwe (ZAPU), byłych grup partyzanckich. W innych sytuacjach partie takie rozwijały się jako narzędzia, przez które lider państwa próbował skonsolidować władzę, jak w razie Partii Narodowej generała Ershada w Bangladeszu i Ludowego Ruchu Rewolucji prezydenta Mobutu w Zairze. Mechanizmy jednopartyjne w Afryce i w Azji są zazwyczaj budowane wokół dominującej postaci charyzmatycznego przywódcy, a całą własną ideologię czerpią z jego poglądów. Kwame Nkrumah, do czasu obalenia w roku 1966 przywódca Ludowej Partii Konwentu w Ghanie, jest regularnie postrzegany jako taki lider. Inne przykłady to Julius Nyerere w Tanzanii i Robert Mugabe w Zimbabwe. Regularnie partie te są słabo zorganizowane (co znacząco odróżnia je od surowej dyscypliny panującej w jednopartyjnych krajach komunistycznych) i w najwspanialszym wypadku grają raptem marginesowe role w procesie tworzenia polityki. Niemniej jednak ich monopolistyczna pozycja sprzyja umacnianiu autorytaryzmu i utrzymaniu zagrożenia korupcji. Źródło: A. Heywood, Politologia, Warszawa 2006

Czym jest System jednopartyjny znaczenie w Słownik S .