Definicja Świetlisty szlak

Co oznacza Świetlisty Szlak (Sendero Luminoso) - peruwiańska organizacja terrorystyczna o orientacji maoistowskiej. Artystą ugrupowania był prof. filozofii Abimael Guzman Reynoso (ur. 1935). W 1966 wstąpił do KP Peru jednak w 1970 założyłwłasną Peruwiańską Partię Komunistyczną - Sendero Luminoso. Mottem partii stały się słowa ideologa marksizmu lat 20. Jose Carlosa Mariatequi: "Marksizm-leninizm otworzy świetlisty szlak do rewolucji". W latach 70. Świetlisty Szlak próbował bez powodzenia zaistnieć na peruwiańskiej scenie politycznej. Pod koniec dekady, wzorując się na ideologii maoistowskiej, Guzman zarządził zmianę strategii i przejście od aktywności politycznej do działań terrorystycznych. Postanowił zmilitaryzować swą partię i zorganizować zbrojną rewolucję. 17 maja 1980 w przeddzień wyborów prezydenckich, wypowiedział wojnę państwu peruwiańskiemu niszcząc lokal wyborczy w miasteczku Cuschi. Wiatach 1981-1983 Świetlisty Szlak przeprowadził około 5350 akcji sabotażowych. Ładunki wybuchowe podkładano pod budynki rządowe, spółki państwowe, także te należące do kapitału zagranicznego, na przykład amerykańskiego (na symbol walki z imperializmem USA), biura partii politycznych i związków zawodowych, banki, hotele, sklepy, ambasady i kościoły. Niszczono także centrale telefoniczne, stacje telewizyjne, koszary wojskowe, lokale policji, drukarnie, linie kolejowe i mosty. By zdobyć środki na swą działalność ugrupowanie nałożyło "podatek" na handlarzy narkotyków wysyłających transporty koki z kontrolowanej poprzez rebeliantów Doliny Górnej Huallagi. Celem partyzantów było stopniowe przejęcie całkowitej kontroli nad górskimi regionami państwie. W tym celu w drugiej połowie lat 80. senderyści rozpoczęli zakrojoną na szeroką skalę kampanię morderstw i zastraszania urzędników administracji państwowej. Wg raportu amerykańskiego Departamentu Stanu tylko w 1989 zamordowano 75 przedstawicieli władzy lokalnej a od 1986 pod presją zrezygnowało ze swych stanowisk 590 burmistrzów i radnych. Eskalacja terrorystycznej działalności Świetlistego Szlaku skłoniła rząd peruwiański do podjęcia radykalnych działań. Do stycznia 1989 rząd wprowadził stan niezwykły w siedmiu departamentach. Walka ze Świetlistym Szlakiem została zdynamizowana w 1990 po objęciu stanowiska prezydenta poprzez Alberto Fujimori, który wypowiedział terrorystom maoistowskim otwartą wojnę. W 1991 partyzanci stanowili dominującą siłę polityczną na około 40% powierzchni państwie, a 55% ludności Peru mieszkało na terenach objętych stanem nadzwyczajnym. Przełom w walce z senderystami nastąpił 12 września 1992 po aresztowaniu przywódcy ugrupowania Abimaela Guzmana wspólnie z siedmioma innymi przywódcami. Pośród aresztowanych w 1994 znalazł się także Oscar Ramirez Duran, przewodzący organizacji po uwięzieniu Guzmana. Odtąd Świetlisty Szlak rozpadł się na zwalczające się frakcje, które nie reprezentują znaczącej siły zdolnej zagrozić podstawom państwa peruwiańskiego. Źródło: C. Mojsiewicz (red.), Słownik współczesnych międzynarodowych stosunków politycznych, Wrocław 1998