Przestrzeń powietrzna i co to znaczy.
Definicja Przestrzeń powietrzna i kosmiczna w polityce. Jak wygląda głębinami Ziemi, a również wody.

Czy przydatne?

Definicja Przestrzeń powietrzna i kosmiczna

Co oznacza Przestrzeń powietrzna i kosmiczna, terytorium wspólnie z głębinami Ziemi, a również wody terytorialne tworzą wspólnie przestrzeń państwa. Tak zdefiniowana przestrzeń państwa została przyjęta za podstawę Konwencji Międzynarodowej ONZ, regulującej funkcjonowanie lotnictwa cywilnego. W 1967 roku zostało podpisane Porozumienie w kwestii zasad badania i wykorzystywania kosmosu. Status prawny przestrzeni kosmicznej jest różna od zasad wykorzystywania atmosfery ziemskiej. Podstawy prawne użytkowania kosmosu sformułowano w następujący sposób: wszystkie państwa są równoprawne w badaniach i eksploatowaniu kosmosu, lecz nie mogą go włączyć do swojej przestrzeni państwowej; zakazane jest zawładnięcie nawet częścią kosmosu i wprowadzanie do niego obiektów, które zagrażają bezpieczeństwu innych państw. Fundamentalnym problemem międzynarodowym jest określenie granicy między państwową przestrzenią powietrzną a kosmosem nie należącym do nikogo. Przeważnie za granicę taką uważane jest granicę pomiędzy atmosferą a kosmosem. Ostatnio zaproponowano jej przeprowadzenie wg położonych najbliżej Ziemi punktów trajektorii lotów sztucznych satelitów albo na wysokości 80 km nad powierzchnią Ziemi. Państwowa przestrzeń powietrzna jest częścią suwerennego terytorium danego państwa. Dostęp do niej jest regulowany poprzez kraj, nad którym się ona znajduje. Dwustronne i międzynarodowe porozumienia regulują jej status prawny. W trakcie lotu samolot, pasażerowie, załoga i przewożone obiekty podlegają prawu państwa, do którego należy samolot. Loty przewozowe i pasażerskie zostały prawnie uregulowane w umowach podpisanych poprzez organizacje, które są członkami IATA (Międzynarodowe Stowarzyszenie Transportu Powietrznego), w Warszawie (1929 r.), a w dalszym ciągu skorygowanych w Hadze (1956 r.) i w mieście Gwatemala (1971 r.). W 1957 roku ZSRR wystrzelił w kosmos pierwszego sztucznego satelitę Ziemi - sputnika. W 1959 roku przy ONZ powstał komitet ds. zastosowania kosmosu, gdzie od 1962 roku działają dwa podkomitety: prawny i naukowo-techniczny. Już wówczas powstały bardzo spore różnice w sformułowaniu definicje ciała niebieskiego - na przykład czy pojęcie ta dotyczy tylko obiektów naturalnych i czy można do nich zaliczyć substancje gazowe i płynne w kosmosie? Ten problem stał się bardzo ważny po wylądowaniu amerykańskich astronautów na Księżycu i przez wzgląd na perspektywą zastosowania surowców kosmicznych. Bliższa Ziemi część kosmosu jest coraz intensywniej używana poprzez satelity do celów gospodarczych, wojskowych, komunikacyjnych, meteorologicznych, kartograficznych i innych. Choć eksploatacja kosmosu nie ma długich tradycji, stała się ona aktualnie przedmiotem poważnych nieporozumień politycznych i wojskowo-strategicznych i konkurencji między dwoma kluczowymi krajami kosmicznymi: USA i Rosją (do 1991 roku ZSRR). Ostatnio UE i Chiny realizują własne ambitne plany wykorzystywania do własnych celów bliższego kosmosu. Bardzo konfliktowy jest na przykład problem fotografowania terytoriów innych państw z kosmosu i wykorzystywania uzyskanych informacji poprzez państwo, który wprowadził na orbitę satelitę szpiegowskiego. Sporo krajów, szczególnie z Trzeciego Świata, stanęło na stanowisku, iż takie działania naruszają ich suwerenność terytorialną. Ekipa państw, na czele z Francją, zajęła stanowisko kompromisowe, tzn. uznające, iż państwa kosmiczne mogą prowadzić obserwacje (monitoring) terytorium innego państwie, lecz pod warunkiem, iż udostępnią mu kopie zebranych informacji

Czym jest Przestrzeń powietrzna i znaczenie w Słownik P .