Narkoterroryzm co to znaczy.
Definicja Narkoterroryzm w polityce. Jak wygląda odróżnieniu do politycznej, odmiany terroryzmu.

Czy przydatne?

Definicja Narkoterroryzm

Co oznacza Narkoterroryzm - nazwa przyjęta na ustalenie kryminalnej, w odróżnieniu do politycznej, odmiany terroryzmu, polegającej na walce zorganizowanych karteli narkotykowych z aparatem państwowym. Narkoterroryzm bazuje zarówno na dezorganizowaniu państwa aktami terroru jak i na cichym przejmowaniu kontroli nad gospodarką i polityką w drodze korupcji. Mordowani albo przekupywani są zarówno konkurenci, jak i szefowie krajów zapowiadający albo kierujący walkę z handlarzami narkotyków, kandydaci na ten urząd (w 1990 w trakcie kampanii prezydenckiej w Kolumbii zamordowano 3 kandydatów), prokuratorzy, policjanci, żołnierze, dziennikarze. Ofiarami padają także przypadkowi, nic związani z narkobiznesem ludzie. Największy przyrost produkcji i przemytu narkotyków po II w. światowej nastąpił w kontekście, i częściowo na skutek, sekretnych operacji przeprowadzanych poprzez USA w różnych częściach świata. Zaangażowanie CIA w Azji płd.-wsch. spowodowało epidemię handlu heroiną w stanach zjednoczonych ameryki pod koniec lat 60., a operacje w Ameryce Środkowej przyrost handlu kokainą w latach 80. Amerykańskie agencje wywiadowcze uczyniły światową sieć handlarzy narkotyków istotnym sojusznikiem w tajnej ekspansji amerykańskich wpływów zagranicą w latach zimnej wojny. Na przykład szefami gangów przemycających afgańskie opium byli, wspierani poprzez CIA, antyradzieccy partyzanci (mudżahedini) współpracujący z pakistańskimi służbami wywiadu wojskowego. Z zysków ze sprzedaży finansowali swą walkę. "Wariant afgański" powtórzył się w latach 80. w Ameryce Środkowej. Efektem było stworzenie w różnych częściach świata "szarych stref", tzn. obszarów, na które nie sięga władza państwowa, kontrolowanych poprzez handlarzy narkotyków i partyzantów, regularnie współpracujących ze sobą, jak w Ameryce Łacińskiej, gdzie kartele narkotykowe płacą partyzantom za ochronę plantacji koki przed zniszczeniem ich poprzez wojsko. "Szare strefy" obejmują znaczącą cześć Azji Środkowej (Afganistan, płn. zach. Pakistan, muzułmańskie republiki b. ZSRR, Kaszmir) i Ameryki Łacińskiej (Kolumbia, Peru, Boliwia, Ekwador). Walka z narkoterroryzmem stała się istotnym elementem doktryny bezpieczeństwa narodowego w Ameryce Łacińskiej. Walką z narkoterroryzmem niejednokrotnie usprawiedliwiano represjonowanie opozycji politycznej, związków zawodowych, radykalnych grup studenckich. Zjawiska towarzyszące handlowi narkotykami, jak przemoc, korupcja, pranie brudnych pieniędzy (wielkich zysków pochodzących ze sprzedaży narkotyków), krwawe porachunki pomiędzy gangami, zostały przeniesione z prowincji do miast terroryzując mieszkańców i paraliżując kraj. W latach 90. do walki przeciwko idealnie zorganizowanym kartelom narkotykowym władze mobilizują oddziały wojska i policji wspierane poprzez amerykańskie służby antynarkotykowe. Działalność ta tylko częściowo przynosi efekty między innymi na skutek korupcji, sięgającej najwyższych szczebli władzy państwowej (łącznie z członkami rządu, parlamentu i aparatu sprawiedliwości). O finansowanie kampanii wyborczej z datków pochodzących od handlarzy narkotyków oskarżono prezydenta Kolumbii Ernesto Sampera. Przekupywani są także amerykańscy celnicy, ponieważ przyrost handlu transgranicznego i pomniejszenie częstotliwości kontroli celnych ułatwiają przemyt. Nieskuteczne jest eliminowanie następnych przywódców gangów narkotykowych. Zastrzelenie Pablo Escobara poprzez policję kolumbijską w 1993 osłabiło kartel z Medellin, którym kierował, lecz wzmocniło jego konkurentów z Cali, którzy przejęli rynek. Gdy w 1995 uwięziono ich szefa Gilberto Rodrigucza Orejuelę - zastąpił go brat. Przewarzająca część handlarzy jest zresztą dość błyskawicznie po cichu wypuszczana na wolność, albo z więzienia kieruje nadal działalnością organizacji. Ograniczenie przemocy wiąże się więc nie tyle z aresztowaniem przywódców narkomafii i rozbiciem powstałych poprzez nich struktur przestępczych, co z wyeliminowaniem popytu na narkotyki i delegalizacją ich konsumpcji. Państwa łączą swe wysiłki w walce z narkoterroryzmem. W 1991 (23-26 kwietnia) 155 delegatów z 33 krajów spotkało się w Cartagenie (Kolumbia) by wypracować plan współdziałania policji i instytucji zwalczających narkoterroryzm i pranie brudnych pieniędzy. Na przykład banki USA zobowiązano w 1991 do informowania władz o każdym transferze gotówki ponad 10 tys. doi. Ekipa siedmiu w najwyższym stopniu uprzemysłowionych krajów świata (G7) utworzyła w trakcie szczytu w Houston w lipcu 1991 wyjątkowy komitet do zwalczania handlu narkotyków. Źródło: C. Mojsiewicz (red.), Słownik współczesnych międzynarodowych stosunków politycznych, Wrocław 1998

Czym jest Narkoterroryzm znaczenie w Słownik N .