Definicja Grupy społeczne

Co oznacza Człowiek jako istota socjalna uczestniczy w życiu wielu różnorodnych zbiorowości socjalnych, w tym jest członkiem różnych grup socjalnych. W socjologii i psychologii socjalnej przyjmuje się, iż: ekipy socjalne są zjawiskiem powszechnym, wszechobecnym, występują we wszystkich możliwych sferach życia społecznego, ludzie skupiają się w ustalonym celu albo przypadkowo wstępnie i tworzą mniej albo bardziej rozwinięte, zwarte struktury socjalne, istnieją różne kategorie grup socjalnych, jednostka może być równocześnie członkiem wielu grup, ekipy socjalne wywierają intensywny wpływ na kształtowanie się mechanizmu wartości, osobowości socjalnej, kompetencji socjalnych, postaw, zachowania i przebieg mechanizmów psychicznych jednostki, jednostki również oddziałują na funkcjonowanie grup socjalnych, wzajemne wywieranie wpływu społecznego może mieć charakter pozytywny albo niekorzystny, wpływ socjalny przybiera dwojaki zakres: po pierwsze, sytuacyjny, zadaniowy, co przejawia się w formie oddziaływania na funkcjonowanie psychiczne, konkretne zachowanie jednostki, i po drugie, socjalizacyjny, procesualny, długookresowy, czego efektem jest kształtowanie uogólnionych strategii, tendencji do zachowania, działania zgodnego z ustalonymi normami społecznymi, życie jednostki poza ekipami, bez grup socjalnych jest niemożliwe. Ekipa socjalna to jest pewna liczba ludzi (przynajmniej dwie, trzy osoby), którzy dzięki swojej obecności, wzajemnemu oddziaływaniu na siebie, niezbędnej wspólnocie pewnych wartości kształtują poczucie więzi grupowej i strukturę socjalną. Fundamentalny podział odznacza dwie kategorie grup socjalnych: małe i spore ekipy socjalne. Do ważniejszych właściwości małych grup socjalnych zalicza się takie cechy, jak: członkostwo od kilku do kilkunastu (kilkudziesięciu) osób, sposobność występowania interakcji twarzą w twarz (bezpośrednich), wspólne wartości, cele i normy grupowe, rozwinięta struktura grupowa, poczucie odrębności wobec innych grup. Struktura wewnętrzna małych grup socjalnych nie ma rozbudowanej hierarchii, jest klarowna, jedno-, dwupoziomowa. Przykładami małych grup są rodzina, ekipa koleżeńska, drużyna harcerska, zespół sportowy piłki nożnej. Spore ekipy socjalne zazwyczaj cechuje: większa liczebność, bezosobowość członkostwa, członkostwo wielu małych grup socjalnych, dominacja interakcji pośrednich, mniejsze poczucie wspólnoty, więzi socjalnej, bardziej rozbudowana struktura, niekiedy obejmująca większą liczba przedmiotów składowych i poziomów hierarchii, dominacja celów instrumentalnych, względna samoistność i niezależność. Odpowiednikiem dużej ekipy socjalnej jest ekipa etniczna, ekipa wyznaniowa, naród. Poprzez pryzmat kryterium dominującego typu więzi socjalnej odznacza się ekipy pierwotne i wtórne. Pierwotne ekipy socjalne charakteryzuje: dominacja interakcji bezpośrednich, silna identyfikacja z ekipą, trwałość mocnych emocjonalnych więzi osobistych, wielostronność interakcji socjalnych. Do własności grup wtórnych zalicza się: dominację więzi rzeczowych i celów instrumentalnych, ograniczone możliwości interakcji bezpośrednich, mniejszą identyfikację osobistą z ekipą, mniejszą trwałość więzi socjalnych, które ulegają rozpadowi po osiągnięciu poprzez członków celów partykularnych. Przewarzająca część form grup socjalnych to ekipy wtórne, zaliczamy do nich pomiędzy innymi: partie polityczne, związki zawodowe, społeczności lokalne, mieszkańców osiedla, załogę przedsiębiorstwa. Trzecia, klasyczna typologia obejmuje dwa następne typy grup: formalne i nieformalne. Ekipy formalne składają się członków, którzy swój status uzyskują drogą formalną, opierając się na ustalonych mierników. Są one powoływane w sposób formalny z zamierzeniem realizowania ustalonych celów i zadań. Dominuje w nich sformalizowana, instytucjonalna kontrola socjalna. W tego typu ekipach istnieją jasno sformułowane zasady zależności i podległości, uprawnienia i wymagania i tym podobne, które mogą być zawarte w różnych regulacjach formalnych, na przykład w statucie, regulaminie organizacyjnym, zarządzeniu, ustawie i tym podobne Odpowiednikiem dużej ekipy formalnej jest kraj, Kościół. W ekipie nieformalnej stosunki pomiędzy jej członkami i kontrola socjalna ma charakter nieformalny, na przykład zwyczajowy, moralny. Ostatni podział odznacza ekipy ekskluzywne i inkluzywne. Ekipy ekskluzywne składają się z członków, którzy pozytywnie przeszli procedurę kwalifikacyjną, gdyż spełnili trudne warunki stawiane poprzez grupę. Zwane są również ekipami zamkniętymi, trudno dostępnymi, na przykład członkowie palestry, klubu kapitałowego, sportowej reprezentacji narodowej. Ich przeciwieństwem są ekipy otwarte, łatwo dostępne, których członkostwo ograniczone jest tylko poprzez wolę potencjalnych kandydatów (ekipy inkluzywne)