Definicja Euromarketing

Co oznacza Definicja euromarketingu pojawiło się w poezji nareszcie lat 70. Jego artystą był R. Seebauer, który uważał, iż należy dążyć do ujednolicenia działań badawczych i tworzenia i realizacji strategii marketing mix poprzez przedsiębiorstwa europejskie. Mechanizm tworzenia jednolitego rynku UE sprzyjał postępowi takiej koncepcji. Wprowadzenie jednolitych norm prawnych, standardów, liberalizacja handlu, swoboda przepływu kapitałów, siły roboczej, usług, zniesienie opłat celnych wywołały zmiany warunków rynkowych. Mechanizmy te doprowadziły również do wykształcenia się nowych postaw i zachowań i potrzeb nabywców i stworzenia nowych grup konsumentów w Europie. Mechanizm integracji rynku europejskiego doprowadził do zmiany dotychczasowych rynków narodowych w regiony wspólnego rynku europejskiego. Istotnym elementem euromarketingu są aktualnie zagadnienia dotyczące standaryzacji albo różnicowania działań marketingowych. Stworzenie jednolitego rynku unijnego prowadzi do globalizacji eurorynku. Nie wywołało to jednak ważnych zmian w mentalności, przyzwyczajeniach i zachowaniach konsumentów w Europie. Nadal istnieją różnice pomiędzy poszczególnymi państwami czy regionami i niezbędne jest branie ich pod uwagę przy konstruowaniu programów marketingowych. Można sformułować wniosek, iż wybór pomiędzy standaryzacją a dyferencjacją na rynku europejskim zależy od wyboru rynków krajowych i ich grup (regionów) i przyjętej orientacji internacjonalizacyjnej. Można również stwierdzić, iż euromarketing jest odmianą orientacji regiocentrycznej, czyli znajduje się między marketingiem narodowym a marketingiem globalnym. W praktyce znaczy to wykorzystywanie w sporym zakresie standaryzacji strategii marketingowej na obszarach euroregionów (grup państw albo segmentów nabywców) i relatywnie spory stopień dyferencjacji pomiędzy tymi euroregionami. Tak więc np. do chwili obecnej produkowane produkty w jednym z państw europejskich nadal będą tam wytwarzane, lecz już nie tylko na potrzeby konsumentów tego państwie, ale również konsumentów o podobnych cechach z innych państw eurorynku. Przedsiębiorstwa mogą zatem nadal użytkować orientację etnocentryczną, policentryczną, globalną albo eurocentryczną, która, jak podkreślano, jest odmianą orientacji regiocentrycznej. W poezji spotkać się można z wyodrębnieniem różnych strategii marketingowych związanych z realizacją orientacji regiocentrycznej. Odznacza się: strategię euromiędzynarodową, strategię euromultilokalną, strategię euroglobalną, strategię eurodualną. Strategia euromiędzynarodowa odpowiada orientacji etnocentrycznej i z reguły jest użytkowana poprzez przedsiębiorstwa o niewielkich zasobach i doświadczeniu w działaniach na obcych rynkach. Przeważnie używany jest wtedy eksport pośredni albo bezpośredni. Strategia euromultilokalna odpowiada orientacji policentrycznej, co znaczy realizację odrębnych strategii marketingowych dla poszczególnych rynków europejskich. Również i tu w sporym zakresie używany jest eksport bezpośredni. Strategia euroglobalna odpowiada orientacji geocentrycznej i sprowadza się do stosowania jednolitej strategii marketingowej na całym eurorynku. Z kolei strategia eurodualna łączy przedmioty strategii euroglobalnej i euromultilokalnej. Te dwie ostatnie strategie użytkowane są poprzez przedsiębiorstwa o sporych zasobach finansowych i dużym doświadczeniu w działaniach na rynkach zagranicznych. Wydaje się, iż w sytuacji eurorynku przeważnie używana jest jednak strategia eurodualna, gdyż bierze pod uwagę specyfikę rynków poszczególnych państw europejskich i równocześnie zakłada przeważającą część działań jednolitych na tych rynkach