Definicja Bezpaństwowość

Co oznacza W razie negatywnego konfliktu ustaw o obywatelstwie powstaje przypadek bezpaństwowości. Zainteresowana osoba, wiedząc o tym albo nie, staje się apatrydą. Będzie nim na przykład dziecko, zmieniając wcześniejszy przykład, rodziców mających obywatelstwo państwa uznającego zasadę ius soli (na przykład Brazylia) urodzone w regionie państwa uznającego zasadę ius sanguinis (na przykład Norwegia). To samo dotyczy kobiety, która w razie zamążpójścia nie uzyska automatycznie obywatelstwa męża, a utraci dotychczasowe. Bezpaństwowość powstaje w każdym przypadku, gdy z przewidzianych ustawą powodów jednostka utraci czy zostanie pozbawiona obywatelstwa, a nie uzyska innego. Przypadek bezpaństwowca (apatrydy) jest wysoce negatywna, bo wobec braku obywatelstwa nie korzysta on z ochrony i opieki żadnego państwa. Jego pozycja, jak obrazowo stwierdza L. Oppenheim, może być porównywana do statku żeglującego po morzu otwartym bez żadnej bandery. Apatrydzi, nie mając paszportów, napotykają regularnie trudności w przekraczaniu granicy, podlegają także niekiedy gorszemu traktowaniu. Status prawny bezpaństwowców jest regulowany poprzez szczególną konwencję z 28 września 1954 r., która weszła w życie w roku 1960. Uznając bezpaństwowość za stan wysoce niepożądany, prawo międzynarodowe dąży do jego wyeliminowania. Zagadnieniem bezpaństwowości zajęła się Komisja Prawa Międzynarodowego, która przygotowała projekt dwóch konwencji: o ograniczeniu i o wyeliminowaniu bezpaństwowości. Opierając się na projektu przygotowanego poprzez KPM 28 sierpnia 1961 r. uchwalono konwencję w kwestii ograniczenia bezpaństwowości. Zapobieganiu bezpaństwowości służą: konwencja w kwestii obywatelstwa kobiet zamężnych z roku 1957, odrzucająca automatyczną utratę obywatelstwa poprzez kobiety w razie małżeństwa z cudzoziemcami, i konwencja haska z roku 1930, przewidująca, iż zwolnienie z obywatelstwa nie skutkuje straty obywatelstwa, jeżeli zainteresowana osoba nie posiada albo nie kupiła innego. Zobowiązuje ona również strony do wykorzystania zasady ius soli w razie, gdy dziecko odmiennie nie nabywa żadnego obywatelstwa. Rozwiązanie tj. przyjęte w ustawodawstwie polskim. Polska ratyfikowała tę konwencję