Definicja Zasiedzenie terytorium

Co oznacza Zasiedzenie można zdefiniować jako nabycie suwerenności przez efektywne, trwałe wykonywanie kompetencji państwowych. Prawo międzynarodowe wyraźnie ogranicza w wielu sytuacjach działanie zasiedzenia, wskazując sytuacje, gdzie efektywne wykonywanie praw suwerennych nie daje tytułu do terytorium. Tak jest w razie okupacji wojskowej albo rezultatów wojny sprzecznej w postanowieniach Karty NZ. Podobne ograniczenia istniały w razie terytoriów mandatowych i powierniczych. Do nabycia tytułu do terytorium poprzez zasiedzenie konieczne jest ciągłe i pokojowe wykonywanie praw suwerennych. Prawo międzynarodowe przyznaje konsekwencje prawne zasiedzenia sytuacjom faktycznym, jeśli są one adekwatnie trwałe i stabilne. Przy zasiedzeniu trwałość znaczy, iż przypadek istnieje w sposób ciągły poprzez pewien moment, konieczny do wytworzenia przeświadczenia o jej ostateczności. Stabilność należy rozumieć jako niezakłócone i pokojowe wykonywanie kompetencji państwowych. Może ono być zakłócone bądź poprzez poprzedniego suwerena albo solidarnie działającą społeczność międzynarodową, bądź poprzez ludność terytorium, której opór zmusić może do użycia środków przemocy, poprzez co wykonywanie praw suwerennych przestaje być pokojowe. Pokojowy charakter posiadania jest dość ważny dla wytworzenia przekonania o trwałości posiadania. Nie można także uzyskać suwerenności nad jakimś terytorium, jeżeli wykonuje się prawa suwerenne nie we własnym imieniu. Źródło: W. Góralczyk, Prawo międzynarodowe publiczne w zarysie, Warszawa 2006