Definicja Winston Churchill

Co oznacza Winston Churchill (sir Winston Leonard Spencer) urodził się 30 listopada 1874 roku w pałacu Blenkheim koło Oksfordu, zmarł 24 stycznia 1965 roku w Londynie. Brytyjski mąż stanu, poeta, potomek księcia Johna Marlborougha, syn lorda Randolpha i Amerykanki Jennie Jerome. W 1895 roku ukończył akademię wojskową w Sandhurst służył w armii i pisał korespondencje dla prasy, między innymi w 1898 r. z kampanii w Sudanie, a w latach 1899-1900 z wojny burskiej. W latach 1900-1904 był członkiem Izby Gmin z ramienia Partii Konserwatywnej, a w latach 1904-1922 z ramienia Partii Liberalnej. W latach 1908-1910 pełnił funkcję ministra handlu, w l. 1910-1911 ministra spraw wewnętrznych, a w latach 1911-1915 pierwszego lorda admiralicji. Ustąpił z tej funkcji po fiasku francusko-brytyjskiej operacji w Dardanelach, której był inicjatorem. W latach 1917-1918 Churchill pełnił funkcję ministra zaopatrzenia wojsk, w 1919 r. natomiast objął stanowisko ministra wojny i lotnictwa. Zaangażował się wtedy w organizację interwencji zbrojnej krajów zachodnich przeciwko sowieckiej Rosji. Dwa lata potem, w 1921 roku został ministrem kolonii. Od 1924 roku ponownie został członkiem Izby Gmin z ramienia Partii Konserwatywnej. W 1925 roku objął stanowisko kanclerza skarbu, pełniąc ją do 1929 r. Winston Churchill błyskawicznie dostrzegł zagrożenie, jakie stanowiła III Rzesza. Krytykował politykę rządów brytyjskich, w szczególności A. N. Chamberlaina za układ monachijski z 1938 roku. Od 3 września 1939 r. Churchill ponownie został pierwszym lordem admiralicji. Od 10 maja 1940 do lipca 1945 roku pełnił funkcję premiera, kierował obroną narodową, strategią wojskową i polityką zagraniczną państwa w trakcie II wojny światowej. Wykazał się sporą energią i determinacją w działaniu. W 1941 r. Churchill zawarł z Franklinem Delano Rooseveltem Kartę Atlantycką. W 1942 r. podpisał z przedstawicielami ZSRR układ o sojuszu i współpracy powojennej. Jesienią 1943 roku był uczestnikiem Konferencji w Teheranie, w lutym 1945 r. Konferencji w Jałcie, a w lipcu 1945 r. w Poczdamie (w fazie początkowej). Był zwolennikiem skoncentrowania wysiłku militarnego Zachodu w basenie Morza Śródziemnego. Dążył do zabezpieczenia głównych arterii komunikacyjnych imperium brytyjskiego i powstania ograniczeń dla ekspansji wpływów sowieckich w Europie. Po 1945 r. Churchill uważał Związek Radziecki i komunizm za kluczowe zagrożenia dla świata. Był zwolennikiem współdziałania brytyjsko-amerykańskiego, o czym świadczyło między innymi jego przemówienie w Fulton. Uważał również, że państwa Europy Zachodniej powinny ściśle współpracować zarówno ze sobą nawzajem, jak i ze Stanami Zjednoczonymi. W latach 1951-1955 Churchill ponownie objął stanowisko premiera. Dwoma trwałymi celami jego działalności, odpowiednio z tradycyjną polityką brytyjską, było zachowanie jedności imperium i równowagi sił w Europie. W 1953 roku Churchill dostał literacką nagrodę Nobla