Strategia Lizbońska co to znaczy.
Definicja Strategia Lizbońska w polityce. Jak wygląda marca 2000 r. przyjęto Strategię Lizbońską.

Czy przydatne?

Definicja Strategia Lizbońska

Co oznacza W trakcie obrad Porady Europejskiej w Lizbonie 23 i 24 marca 2000 r. przyjęto Strategię Lizbońską. Kluczowym impulsem do jej opracowania stało się rozpoczęcie, najpierw 1999 r., realizacji trzeciego etapu tworzenia Unii Gospodarczej i Walutowej. Celem Strategii Lizbońskiej jest "uczynienie ze Wspólnoty do 2010 roku w najwyższym stopniu konkurencyjnej, opartej na wiedzy gospodarki na świecie, zdolnej do utrzymania zrównoważonego rozwoju gospodarczego, powstania większej liczby lepszych miejsc pracy i zachowania spójności socjalnej". W toku dyskusji nad dokumentem końcowym przeprowadzono szereg analiz porównawczych gospodarek UE i Stanów Zjednoczonych, w skali mikro- i makroekonomicznej. Mimo wielu podobieństw, zasygnalizowane zostały znaczne różnice w parametrach tych gospodarek. W szczególności wyższy wytwór krajowy brutto per capita, wyższe tempo wzrostu PKB i nakładów inwestycyjnych i niewielka w porównaniu z Unią stopa bezrobocia w Stanach Zjednoczonych stanowią ogromne wyzwanie dla Wspólnoty. Start lat dziewięćdziesiątych XX wieku był dla UE okresem bardzo korzystnym. Średni poziom PKB w przeliczeniu na jednego mieszkańca UE był porównywalny z wartością tego parametru w Stanach Zjednoczonych, co wynikało z szybszego wzrostu gospodarczego krajów europejskich w drugiej połowie lat osiemdziesiątych. W następnych latach przypadek uległa jednak zmianie, czego wyrazem jest wzrastająca różnica pomiędzy PKB UE i Stanów Zjednoczonych. Osłabienie tempa rozwoju szczególnie wyraźne było w Niemczech i Włoszech, gdzie przyrost PKB wynosił średnio 2% rocznie. W skali Unii tendencję tę rekompensował postęp Irlandii, Luksemburga i Finlandii. Do głównych zidentyfikowanych problemów rozwojowych UE pod koniec lat dziewięćdziesiątych należały: niższy niż w Stanach Zjednoczonych parametr innowacyjności, niskie nakłady na badania i prace rozwojowe i niewielkie zainteresowaniem spółek tą sferą, niska elastyczność rynku pracy, wreszcie mniejsza niż w Stanach dostępność do kapitału wysokiego ryzyka i brak deregulacji sektora telekomunikacji. Strategia Lizbońska przewiduje między innymi ułatwienie dyfuzji technologii informacyjnych i komunikacyjnych przez: przyjęcie poprzez Radę UE i Parlament Europejski aktów prawnych regulujących zasady handlu elektronicznego, płatności elektronicznych, praw autorskich w Internecie, świadczenia usług finansowych poprzez Internet; integrację i liberalizację rynków telekomunikacyjnych, powiększenie konkurencji w dziedzinie lokalnego dostępu do Internetu; przyłączenie do Internetu wszystkich szkół w Unii i udzieleniu pomocy nauczycielom w nabyciu zdolności korzystania z sieci; zapewnienie ogólnego dostępu do usług publicznych poprzez Internet; postęp sieci telekomunikacyjnych na jak najwspanialszym poziomie.   W celu poprawy innowacyjności postanowiono w pierwszej kolejności zwiększyć spójność działalności badawczej i polityki, która ją wspiera, przez: pomniejszenie wydatków patentowania wynalazków; powstanie mechanizmu kontroli nad sektorem B + R i analizowanie jego wyników z punktu widzenia ponoszonych wydatków; ułatwienia we współpracy z prywatnymi firmami rozpoczynającymi działalność innowacyjną, wspomaganie kapitału zwiększonego ryzyka, pomoc Europejskiego Banku Inwestycyjnego, wykorzystywanie zachęcających stawek podatkowych; powstanie mapy sieci ośrodków osiągających idealne wyniki badawcze (tak zwany ośrodków doskonałości); opracowanie Europejskiej Karty Poziomu Innowacyjności i zawarcie w niej wyznaczników umożliwiających ocenę i mierzenie rozwoju zasobów ludzkich i wyników badań; zapewnienie warunków do powstania transeuropejskej sieci komunikacji elektronicznej pomiędzy ośrodkami naukowymi, w tym bibliotekami, uniwersytetami i tym podobne; zachęcanie naukowców do przenoszenia się z państwie do państwie członkowskiego i poszukiwanie nowych talentów.   Inwestycje w pieniądze ludzki z kolei mają być realizo wane przez: coroczny przyrost ich realnego poziomu; pomniejszenie do 2010r. o połowę liczby osób w przedziale wiekowym 18-24 lata z wykształceniem średnim; sformułowanie fundamentalnych oczekiwań co do zdolności, jakie powinien posiadać mieszkaniec UE w dziedzinie technologii informacyjnych, języków obcych, kultury technicznej, przedsiębiorczości; powiększenie mobilności studentów, nauczycieli, kadry naukowej i szkoleniowej dzięki korzystaniu z istniejących programów wspólnotowych; powstanie unijnego wzoru curriculum vitae; powiększenie roli kształcenia ustawicznego jako podstawy europejskiego modelu społecznego; powiększenie zatrudnienia w sektorze usług.   Postęp społeczeństwa informacyjnego w państwach Unii wykonywany był dzięki programu eEurope Plan Action 2002, dzięki któremu dwa razy więcej osób uzyskało dostęp do Internetu, a Europa może się pochwalić najszybszą naukową siecią szkieletową (sieci magistrali połączeń internetowych). Państwa, które przystąpiły do Unii w maju 2004r., przyjęły plan działania eEurope + 2003 i zobowiązały się tym samym do zapewnienia usług telekomunikacyjnych wszystkim zainteresowanym, implementacji acquis communauitare dotyczącego społeczeństwa informacyjnego i powiększenia stopnia wykorzystywania Internetu. W 2002r. powstał następny program, eEurope 2005, który ma się przyczynić do powstania dogodnego klimatu inwestycyjnego, sprzyjającego tworzeniu nowych miejsc pracy, wzrostowi produkcji i unowocześnieniu usług sektora publicznego. W maju 2003r. Urząd Komitetu Integracji Europejskiej wspólnie z Instytutem Badań nad Gospodarką Rynkową utworzyły Polskie Forum Strategii Lizbońskiej, którego cele koncentrują się na dostosowaniu celów Strategii Lizbońskiej do warunków polskich. Forum to corocznie publikuje Białą księgę, która przedstawia realizację założeń Strategii Lizbońskiej i ma charakter rekomendacyjny. Źródło: E. Małuszyńska, B. Gruchmann, Kompendium wiedzy o UE, Warszawa 2005

Czym jest Strategia Lizbońska znaczenie w Słownik S .