Definicja SEATO

Co oznacza Organizacja Paktu o kolektywnej obronie w Azji Południowo-Wschodniej (SEATO - South East Asia Treaty Organisation) - utworzona została poprzez państwa ANZUS - Australię, Nową Zelandię, USA, i Francję (do 1967 r.), Ogromną Brytanię, Filipiny, Pakistan (do 1973 r.) i Tajlandię na konferencji w Manili 8 września 1954 r. Szczególnym protokołem region działania Paktu poszerzono o Indochiny (Laos, Kambodżę i Wietnam Południowy). Sojusz zobowiązywał do wspólnych działań w przypadku agresji komunistycznej, w innych sytuacjach jedynie do konsultacji wzajemnych. W Pakcie istniał słabszy zakres zobowiązań niż w NATO, co wynikało z niechętnego stanowiska Ogromnej Brytanii i Francji dla jego wzmocnienia. Karta Pacyfiku zawierała również zobowiązanie mocarstw do udzielenia pomocy ekonomicznej i poparcia dążeń niepodległościowych krajów azjatyckich. Pakt i wyrosła na jego bazie organizacja była wyrazem dążeń amerykańskich do powstania mechanizmu bezpieczeństwa w Azji Południowo-Wschodniej. Od początku towarzyszył tej inicjatywie zrozumiały sprzeciw ze strony ZSRR i ChRL, lecz niechętne mu pozostawały również Indie, z racji na udział w sojuszu krajów pozaazjatyckich. Narastanie kryzysu w organizacji w latach 60. i 70. było rezultatem nasilających się interwencji amerykańskich na terytorium. Przyczyniła się do tego wojna bengalska (1971) pomiędzy Indiami a Pakistanem na tle separatystycznych dążeń Pakistanu Wschodniego. W trakcie niej Ogromna Brytania pozostawała niezaangażowana, a USA objęły oba państwa embargiem na dostawy broni, sprzętu i pomocy gospodarczej. Zwyciężony Pakistan zgodził się na niepodległość Bangladeszu, zadecydowało to jednak o jego wystąpieniu z SEATO, co ostatecznie przesądziło o rozpadzie organizacji w 1977 r