Definicja Obywatelstwo

Co oznacza Obywatelstwo to jest trwały węzeł prawny złączający osobę fizyczną z jakimś krajem, podmiotem prawa międzynarodowego. W okolicy terminu obywatelstwo używa się niekiedy, jako pozostałość okresu feudalnego, terminów: "poddaństwo", "poddany". Należycie do przeprowadzonych w roku 1948 zmian w ustawodawstwie wewnętrznym członków Wspólnoty Narodów (brytyjskiej), ludność każdego z krajów członkowskich posiada swoje obywatelstwo, jednocześnie jednak ich obywatele są "poddanymi" brytyjskimi, co wskazuje na więź ze Wspólnotą i daje pewne przywileje. Skoro obywatelstwo jest węzłem prawnym łączącym osobę fizyczną z krajem, to raczej niesłuszne jest używanie tego terminu dla wskazania związku osób prawnych, statków morskich i powietrznych z jakimś krajem. W tym przypadku należy korzystać terminu: "przynależność państwowa". Takie gdyż instytucje nieodłącznie powiązane z obywatelstwem, jak przykładowo nadanie obywatelstwa, naturalizacja czy pozbawienie obywatelstwa, nie mają wykorzystania odnosząc się do osób prawnych. Obywatelstwo stanowi podstawę, na której opiera się ogół praw i obowiązków jednostki wobec państwa. Skutkuje ono szereg doniosłych konsekwencji w płaszczyźnie międzynarodowej. Kraj, z którym jednostka pozostaje w trwałym związku prawnym, sprawuje nad nią opiekę dyplomatyczną i konsularną, a w pewnych sytuacjach, gdy było zobowiązane do zapobiegania naruszeniom prawa, ponosi także odpowiedzialność za jej działanie. Powszechnym obowiązkiem jest przyjmowanie poprzez kraj na swe terytorium własnych obywateli. Pośród konsekwencji prawnych znajduje się również wymóg odbycia służby wojskowej, przez wzgląd na czym kraj może wezwać do powrotu obywatela przebywającego poza granicami państwie (ius avocandi). Obywatelstwo daje państwu podstawę do wykonywania swej jurysdykcji również poza granicami państwie, w regionie niepodlegającym niczyjej suwerenności albo w regionie innego podmiotu, za jego zgodą. Określenie obywatelstwa ma znaczenie wobec cudzoziemca, który w zależności od zobowiązań konwencyjnych państwa pobytu może używać z większych albo mniejszych praw, a w razie stanu wojny może być internowany. Odpowiednio z obowiązującym prawem międzynarodowym, kwestie obywatelstwa należą do wyłącznej kompetencji państwa, które w swym ustawodawstwie decyduje, jakim osobom ono przysługuje, w jaki sposób można je uzyskać i utracić. Stwierdził to wyraźnie Stały Trybunał Sprawiedliwości Międzynarodowej w recenzji doradczej z roku 1923 w kwestii dekretów o obywatelstwie wydanych w Tunisie i Maroku. Również konwencja haska z roku 1930 w art. 1 przyznaje państwu prawo decydowania o tym, kto jest jego obywatelem. Zastrzega jednak, iż dla uznania poprzez inne państwa ustawodawstwo musi być właściwe z konwencjami międzynarodowymi, zwyczajem i zasadami prawa, powszechnie uznanymi w tym przedmiocie. W Polsce kwestie obywatelstwa klasyfikuje ustawa z 15 lutego 1962 r., wielokrotnie nowelizowana. Aktualnie prowadzone są prace nad nową ustawą o obywatelstwie polskim. Projekt ustawy z 29 czerwca 2000 r. stwierdza, iż "obywatelstwo polskie nabywa się poprzez urodzenie, w wyniku przysposobienia, poprzez uzyskanie obywatelstwa polskiego, nadanie obywatelstwa polskiego, uznanie za obywatela polskiego, przywrócenie obywatelstwa polskiego albo repatriację". 11 kwietnia 2001r. został przedstawiony następny projekt