Definicja Ius in bello

Co oznacza Ius in bello (z łaciny prawo regulujące zasady i sposób prowadzenia wojny) - termin odnoszony do regulacji praw i obowiązków w dziedzinie prowadzenia działań wojennych. Jej celem jest złagodzenie okrucieństw wojny i przestrzeganie zasad prowadzenia walki zbrojnej w sposób możliwie jak w najwyższym stopniu humanitarny. Część norm regulujących tę sprawy ma charakter imperatywny i stanowi ius cogens. Mimo całkowitego zakazu wojny nadal pomiędzy członkami społeczności międzynarodowej dochodzi do konfliktów zbrojnych. Przez wzgląd na tym utrzymuje się obiektywna konieczność obowiązywania ius in bello stanowiącego zespół praw i zwyczajów wojennych. Mają one na celu uregulowanie stosunków pomiędzy krajami wojującymi i pomiędzy nimi i krajami neutralnymi i łagodzenie skutków wojny. Podstawę prawną ograniczenia sposobów prowadzenia wojny stanowi szereg konwencji dot. praw i zwyczajów wojennych. Pośród nich poczesne miejsce zajmuje 13 konwencji haskich z 1907 r. Protokół Genewski z 1925 r. w kwestii zakazu używania na wojnie gazów duszących, trujących albo podobnych i środków bakteriologicznych, 4 Konwencje genewskie z 1949 r. i Konwencja Haska z 1954 r. o ochronie dóbr kulturalnych w przypadku konfliktu zbrojnego, Reglamentacją prawa wojennego objęto liczne problemy, między innymi wypowiedzenie wojny i jego konsekwencje, siły zbrojne w konflikcie, ruch oporu i partyzanci, "stworzenie masowe" w regionie nieokupowanym i stworzenie w regionie okupowanym, dozwolone i zakazane środki szkodzenia nieprzyjacielowi, traktowanie jeńców wojennych, ochrona osób cywilnych w trakcie wojny, okupacja wojenna, w tym przypadek prawna okupanta i ludności i państwa okupowanego, zakończenie działań wojennych i stanu wojny a również sytuację krajów neutralnych. Źródło: C. Mojsiewicz (red.), Słownik współczesnych międzynarodowych stosunków politycznych, Wrocław 1998