Definicja Grupa 77

Co oznacza Ekipa 77 - powstała w 1964 jako forma zorganizowanej współpracy krajów rozwijających się. Sytuację w świecie w latach 1950-1965 charakteryzowała "eksplozja" niepodległych krajów postkolonialnych. Powstał problem ich dalszego losu, rozwoju albo zastoju w zróżnicowanym świecie, podzielonym na dwa bloki wojskowo-polityczne. Najliczniejszą grupę krajów stanowiły rozwijające się, stojące wobec olbrzymich i złożonych problemów ekonomicznych. Brak środków finansowych na inwestycje, zależność ekonomiczna od wczorajszych metropolii kolonialnych, nadzwyczajnie niski poziom dochodu narodowego, były barierami, których sama niepodległość nie likwidowała. Ruch krajów niezaangażowanych miał pomóc w tworzeniu bardziej sprzyjającego modelu międzynarodowych stosunków gospodarczych. Jedną z takich szans było stworzenie ekipy 77 krajów w roli międzynarodowej ekipy nacisku. Było to w okresie genewskiej I Konferencji Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju (UNCTAD, 1964). Potem Ekipa 77 krajów wzrosła do 132 krajów. Chodziło o korzystniejsze systemy funkcjonowania handlu zagranicznego, gdzie dominowali najsilniejsi ekonomicznie, o to jak zmniejszać przepaść między państwami biednymi a rozwiniętymi. Szczytowym okresem działania Ekipy 77 były lata 70., gdy organizowano ogromne narady międzynarodowe UNCTAD, na których głos Ekipy 77 krajów był donośny. W 1973 została przyjęta Karta Algierska krytykująca najbogatsze państwa za ich niewystarczającą pomoc biednym państwom. Były także organizowane sesje ONZ (1974 i 1975) gdzie przyjęto zasady Nowego Międzynarodowego Ładu Ekonomicznego. Liczne postulaty dotyczyły obrony interesów krajów eksporterów surowców, ich cen i swobodnego dostępu do rynków rozwiniętych krajów. Przewarzająca część tych celów pozostała na papierze. Kluczem były problemy finansowe (ogromne zadłużenie, niski poziom pomocy zagranicznej i tym podobne). W ostatnim 10-leciu rola Ekipy 77 stale maleje. Ulega zróżnicowaniu tempo rozwoju szeregu państw, zmalała koordynacja działań. Państwa bogate wolą przesunąć ciężar stosunków z wielostronnych na dwustronne. Zachodzą więc zmiany w wypadku krajów rozwijających się i minimalizuje się rola ich organizacji