Definicja Ekspulsja

Co oznacza Ekspulsja, a więc wydalenie, to ostateczny środek, jaki czasem kraj przyjmujące podejmuje wobec przedstawiciela dyplomatycznego. Może się ono uciekać do tak drastycznego kroku, chociaż w zasadzie tylko wówczas, gdy przewidziane w Konwencji Wiedeńskiej z 1961 r. środki zawiodły, tzn. gdy obcy przedstawiciel dyplomatyczny ogłoszony za persona non grata sam nie opuści terytorium państwa przyjmującego w wyznaczonym terminie. W takim wypadku może on być ewentualnie odstawiony do granicy, wyjątkowo siłą i pod eskortą policyjną. Także w tych niezwykłych przypadkach wobec ekspulsowanego dyplomaty powinny być zachowane stosunkowo możliwości względy kurtuazji. Wykorzystanie ekspulsji mogą usprawiedliwiać jedynie bardzo poważne i nagłe przypadki - szczególnie takie jak bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa państwa i jaskrawy przykład mieszania się ds. wewnętrznych. Chociaż i w tych przypadkach powinien być wyznaczony min. termin pozwalający na opuszczenie poprzez daną osobę terytorium państwa przyjmującego. Wydalenie, które nie opiera się na oczywistych dowodach winy i któremu towarzyszy złe, uwłaczające godności traktowanie osoby ekspulsowanej, a szczególnie gdy dzieje się przed upływem wyznaczonego terminu, pociąga za sobą odpowiedzialność międzynarodową. Kraj przyjmujące ma gdyż możliwości stosowania przewidzianych poprzez Konwencję Wiedeńską środków - takich jak ogłoszenie za persona non grata albo osobę niepożądaną, a więc sposobność osiągnięcia celu wydalenia danej osoby ze swych granic bez uciekania się do stosowania przymusu. Ekspulsja stanowi w istocie naruszenie nietykalności osobistej, gdy ma to miejsce przed upływem wyznaczonego albo tak zwany rozsądnego terminu, do którego wygaśnięcia osoba ekspulsowana korzysta z przywilejów i immunitetów, a w szczególności nietykalności osobistej. Konwencja Wiedeńska z 1961 r. nie wspomina jednak o ekspulsji, stwarzając tylko pośrednie możliwości jej wykorzystania. Zgodnie gdyż z jej art. 9 ust. 2 osoba ogłoszona za persona non grata albo osobę niepożądaną traci uprzywilejowany status po upływie określonego albo "rozsądnego" terminu. Ekspulsja mogłaby także nabrać cech legalności, gdyby była dokonana po uprzednim wyraźnym zrzeczeniu się poprzez kraj wysyłające przywilejów i immunitetów wobec osoby wydalonej, i w przypadku odmowy poprzez taką osobę opuszczenia, w ustalonym terminie, terytorium państwa przyjmującego