Cło co to znaczy.
Definicja Cło w polityce. Jak wygląda handlowej, jest zapłatą pobieraną przy przekraczaniu poprzez.

Czy przydatne?

Definicja Cło

Co oznacza Cło, najstarszy i bardzo szeroko użytkowany środek polityki handlowej, jest zapłatą pobieraną przy przekraczaniu poprzez wyrób granicy celnej danego państwie. Wskazanie w definicji, iż mechanizm pobierania dzieje się na granicy celnej, jest ważne dlatego, iż w nie wszystkich sytuacjach nie pokrywa się ona z zasięgiem władzy suwerennej danego państwie. Znana na przykład z idealnych warunków narciarskich należąca do Austrii alpejska dolina Kleinwalsertal wchodzi w skład niemieckiego obszaru celnego (i walutowego). W praktyce znaczy to, iż wjeżdżając na jej teren, możemy zostać skontrolowani poprzez austriacką straż graniczną. Nie zażąda ona z kolei od nas cła za wwożone wyroby, bo kontroli celnej powinniśmy zostać poddani przy wjeździe na teren Niemiec. Ta złudnie paradoksalna przypadek bierze się stąd, iż od pozostałego terytorium Austrii dolina ta jest oddzielona wysokimi górami, a jedyna droga wjazdowa prowadzi z terytorium Niemiec. Zdecydowaną przewarzająca część ceł użytkowanych aktualnie w gospodarce światowej stanowią cła importowe, a więc koszty pobierane przy imporcie danego towaru. Przeważnie uznaje się, iż w interesie państwie leży ograniczenie importu nie wszystkich towarów. Z podobnych względów znacząco rzadziej są użytkowane cła eksportowe, a więc koszty pobierane przy wywozie towarów. W praktyce stosuje się je jedynie w nie wszystkich państwach rozwijających się o monokulturowym charakterze gospodarki i eksportu. Cło eksportowe może wówczas zastępować podatki, których pobieranie wymagałoby tworzenia kosztownego mechanizmu podatkowego. Jeśli na przykład podstawę gospodarki danego państwie stanowi produkcja kakao, to zdecydowana przewarzająca część tej produkcji jest kierowana na eksport, który przeważnie dzieje się poprzez jeden czy dwa porty. W takiej sytuacji pobieranie od producentów kakao cła eksportowego wymaga utworzenia 1-2 punktów odprawy celnej, a tym samym jest znacząco tańsze od tworzenia mechanizmu podatkowego, zapewniając równocześnie podobny dopływ środków finansowych do budżetu. Do rzadko użytkowanych narzędzi polityki handlowej należy także cło tranzytowe, a więc zapłata pobierana od towarów zagranicznych przewożonych poprzez region danego państwie. Powodem ograniczonego stosowania tego cła jest fakt, iż brak ceł przewozowych może stać się faktorem skłaniającym do wyboru tranzytu właśnie poprzez dany państwo, który natomiast może uzyskać poważne wpływy z udostępniania swej sieci transportowej albo środków transportu. W wielu państwach, w tym również w Polsce, dochody te stanowią znaczącą część wpływów budżetowych. Stosując kryterium celu, cła możemy podzielić na cła fiskalne i cła ochronne. Celem ceł fiskalnych jest uzyskanie wpływów finansowych do budżetu państwa. Historycznie to jest najstarszy przyczyna ustanawiania ceł. W Polsce przedrozbiorowej był to praktycznie jedyny motyw przyświecający ich ustanawianiu. Zwolnienia od obowiązku ich uiszczania, przysługujące na przykład duchowieństwu w razie importu na swoje potrzeby, były traktowane podobnie jak współcześnie ulgi podatkowe. Aktualnie fiskalna rola ceł nie jest już dominująca. Stanowią one malejącą i w miarę niedużą część całości wpływów do budżetu państwa (w 2003r. - 3,752 mld zł, a więc 2,5% całości wpływów budżetowych. Celem ceł ochronnych jest ochrona krajowych producentów przed konkurencją zagraniczną. W rezultacie nałożenia cła importowane wyroby określonej gałęzi czy branży stają się droższe, co poprawia warunki konkurencji dla krajowych producentów tych dóbr. W Polsce pierwsze cła ochronne pojawiły się w XVIII w. Na szerszą skalę zaczęto je jednak użytkować dopiero po odzyskaniu niepodległości. Zarówno w Polsce, jak i w większości innych państw cła ochronne mogą jednak spełniać również funkcje fiskalne. Obowiązujące u nas przed przystąpieniem do UE cła na samochody to w pierwszej kolejności cła ochronne, których zadaniem jest ochrona producentów krajowych przed konkurencją zagraniczną. Z racji jednak na znaczącą rozmiar tego importu i relatywnie wysoką stawkę celną cło to spełnia również funkcję fiskalną. Z punktu widzenia metody obliczania możemy wyróżnić cła ad valorem, cła specyficzne i cła mieszane. O cle ad vałorem, przeważnie użytkowanym, mówimy wówczas, gdy kwota celna podawana jest jako parametr procentowy, a rozmiar cła jest określana jako odsetek od ceny towaru. Jeśli na przykład cena samochodu wynosi 50 tys. zł, a kwota celna - 20%, to rozmiar cła wyniesie 10 tys zł. O cle specyficznym mówimy wówczas, gdy kwoty celne podawane są odnosząc się do ilości danego towaru (na przykład 5 gr od tuzina ołówków czy 2 zł od tony węgla). Przy tym sposobie ustalania kwoty ostateczna rozmiar należności celnej nie zależy od ceny danego towaru. Cło mieszane jest kombinacją cła specyficznego i cła ad valorem. O cle mieszanym mówimy na przykład wówczas, gdy przywóz odzieży jest obciążony cłem w wysokości 1 zł od kg, a dodatkowo 10% od wartości. Ustalenie "cło mieszane" odnosi się również do sytuacji, gdy na nie wszystkie wyroby są ustalane równocześnie cła ad valorem i specyficzne, a użytkowane to jest z nich, które w ustalonych uwarunkowaniach jest wyższe. To jest rozwiązanie użytkowane regularnie odnosząc się do artykułów rolnych, a w Polsce na przykład w razie importu alkoholu. Z dokonanego właśnie przeglądu ceł z racji na sposób ich ustalania wynika, iż fundamentalnym technicznym narzędziem służącym państwu do ustalania wysokości opłat celnych jest taryfa celna, a więc regulacja towarów i odpowiadających im stawek celnych. Te ostatnie mogą być przy tym podawane również jako kwoty max. i min.. Gdy dany państwo traktuje przywożone wyroby jednakowo, bezwzględnie na państwo ich pochodzenia, wówczas jego taryfa celna jest zapisana w jednej kolumnie (tak zwany taryfa jednokolumnowa). Wspólnie z przystąpieniem do UE, czyli od 1 maja 2004r., Polska przyjęła wspólną taryfę celną tego ugrupowania będącą także taryfą jednokolumnową. Zawiera ona kwoty celne noszące nazwę konwencyjnych, jest to wynikających ze zobowiązań UE związanych z przynależnością do Światowej Organizacji Handlu (WTO). W praktyce są one użytkowane odnosząc się do importu pochodzącego z państw rozwiniętych niezrzeszonych w UE (między innymi Stanów Zjednoczonych i Japonii). Przeważnie jednak kraj prowadzi politykę różnicowania ceł odnosząc się do towarów pochodzących z różnych grup państw. Innymi słowami, stosuje do towarów pochodzących z nie wszystkich państw albo ich grup kwoty niższe niż użytkowane wobec towarów pochodzących z pozostałych państw. Wprowadzając tego rodzaju przywileje, kraj udziela nie wszystkim państwom preferencji celnych. Z preferencji celnych w dostępie na rynek brytyjski korzystały na przykład poprzez sporo lat wyroby pochodzące z państw Brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Także w taryfie celnej UE istnieją wspomniane wyżej preferencje celne. W tym przypadku przyznawane są one części państw rozwijających się w ramach Powszechnego Mechanizmu Preferencji Celnych. W zależności od rodzaju towaru preferencje te polegają na zawieszeniu cła albo na ustalonych procentowo redukcjach stawek celnych. Konsekwencją wprowadzania preferencji celnych jest również format taryfy celnej większości państw. Prawie zawsze to są taryfy wielokolumnowe. Każda z kolumn zawiera kwoty celne odnoszące się do towarów pochodzących z określonej ekipy państw. Jedna z tych kolumn może na przykład obejmować kwoty celne, normalnie najniższe albo zerowe, odnoszące się do towarów sprowadzanych z państw należących do tego samego ugrupowania integracyjnego albo strefy wolnego handlu (na przykład dla państw NAFTA w Stanach Zjednoczonych). Inna kolumna może obejmować kwoty celne obowiązujące w danym państwie na wyroby pochodzące z państw rozwijających się. Tego typu zróżnicowanie stawek celnych przewidywała również polska taryfa celna, Wyróżniało się w niej następujące typy stawek: konwencyjne, obniżone, preferencyjne, autonomiczne i ryczałtowe. Kwoty konwencyjne były użytkowane odnosząc się do państw członkowskich WTO. Kwotami obniżonymi objęte były wyroby sprowadzane z państw, które łączy z Polską przynależność do stref wolnego handlu (między innymi CEFTA). Preferencyjnymi kwotami celnymi objęty był import z państw rozwijających się. Na wyroby pochodzące z innych państw stosowano kwoty autonomiczne. Kwoty ryczałtowe użytkowane były między innymi dla upominków. Prócz taryfy celnej na rozmiar cła wpływa również sposób określania podstawy jego ustalania, a więc tak zwany wartości celnej towaru. Normalnie to jest cena eksportera zwiększona o wydatki transportu towaru do granicy państwie. Bezpośrednim efektem stosowania ceł jest w pierwszej kolejności przyrost cen tych towarów importowanych, na które je nałożono. Nie wszystkie konsekwencje tego rodzaju wzrostu cen można sobie wyobrazić opierając się na ogólnej znajomości praw ekonomicznych. Skutkiem takim może być w pierwszej kolejności spadek popytu na wyroby obłożone cłem, a zatem również spadek ich sprzedaży. Jeśli nie są one produkowane poprzez producentów krajowych, może to doprowadzić do spadku ich konsumpcji albo pomniejszenia produkcji dóbr finalnych, do wytworzenia których są konieczne. W razie gdy wyroby obłożone cłem są produkowane również poprzez przemysł krajowy, przyrost cen towarów zagranicznych może prowadzić do wzrostu produkcji ich krajowych odpowiedników. Taki przyrost produkcji może wywołać powiększenie zatrudnienia w danej gałęzi, co natomiast może wpływać na ogólny poziom aktywności gospodarczej w danym państwie. Wpływ cła na gospodarkę trudny jest do jednoznacznej oceny. Poszczególne podmioty oceniają gdyż cła w zależności od tego, czy przynoszą im one utraty, czy zyski. Do podmiotów, którym wprowadzenie ceł importowych przynosi przeważnie utraty, należą zagraniczni producenci. Z powodu są oni zmuszeni zmniejszyć sprzedaż albo obniżyć ceny. Wprowadzenie ceł nie jest także normalnie korzystne dla konsumentów krajowych. Muszą normalnie płacić wyższe ceny za nie wszystkie dobra importowane albo ich krajowe odpowiedniki, a niekiedy są zmuszeni do rezygnacji z ich zakupów. Podmiotami, które odnoszą korzyści z wprowadzenia ceł, będą w pierwszej kolejności przedsiębiorstwa krajowe produkujące wyroby obłożone cłem. To jest gdyż przeważnie jednoznaczne z podniesieniem cen produktów oferowanych poprzez konkurentów zagranicznych i zmniejszeniem ich udziału w sprzedaży na rynku krajowym. To natomiast pozwala producentom krajowym bądź przechwycić tę część popytu, zwiększając produkcję, bądź także podnieść ceny. Z racji na odmienność oceny wprowadzenia ceł poprzez poszczególne podmioty, niezbędna jest całościowa ocena ich systemu uwzględniająca nie tylko interesy poszczególnych grup, lecz także korzyści i utraty w skali państwie. Analizę tę przeprowadzimy oddzielnie dla państwie małego, jest to takiego, który nie ma wpływu na poziom cen na rynku światowym, i państwie dużego, jest to państwie, którego popyt jest na tyle spory, iż może mieć wpływ na te ceny. Źródło: A. Budnikowski, Międzynarodowe relacje gospodarcze, Warszawa 2006

Czym jest Cło znaczenie w Słownik C .