Definicja Cieśnina Magellana

Co oznacza Cieśnina Magellana łączy Ocean Atlantycki z Pacyfikiem. Znaczenie tej drogi wodnej zmalało po wybudowaniu w początkach XX w. Kanału Panamskiego. Status cieśniny został określony w dwustronnej umowie podpisanej poprzez Argentynę i Chile 23 lipca 1881 r. w Buenos Aires. Strony w art. 5 stwierdziły: "Cieśnina Magellana pozostanie zneutralizowana na wieczne czasy, a swoboda żeglugi zostaje zagwarantowana dla bander wszystkich krajów. W celu zapewnienia tej swobody i neutralności zakazuje się wznoszenia na jej brzegach umocnień wojskowych i fortyfikacji [...]". Umowa ustanawiała całkowitą swobodę przepływu statków handlowych i okrętów, z wyjątkiem ich bandery. Zakaz wznoszenia fortyfikacji na brzegach cieśniny został uchylony poprzez oba zainteresowane państwa wskutek porozumienia zawartego 10 grudnia 1941 r. Odpowiednio z nim, neutralizacja przestała obowiązywać, zakazano żeglugi w nocy, wprowadzono także kontrolę wszystkich statków, niezależnie od sojuszniczych statków sygnatariuszy. Po zakończeniu drugiej wojny światowej nastąpił powrót do status quo ante, Argentyna i Chile zaś wielokrotnie potwierdzały swobodę żeglugi. Porównanie Cieśniny Magellana z innymi cieśninami o szczególnym statusie prawnym pozwala stwierdzić, iż swoboda żeglugi w niej tak statków handlowych, jak i okrętów jest przewidziana w większym zakresie. Umowa z roku 1881 z natury rzeczy nie regulowała przelotu samolotów cywilnych i wojskowych. Można jednak przyjąć, iż sprawa ta, regulowana normami zwyczajowymi i szczególnymi konwencjami, nie ma dużego znaczenia praktycznego, bo poza możliwością dotarcia do cieśniny samolotów z lotniskowców przelot nad nią z innych kontynentów bez lądowania jest praktycznie niemożliwy. Jeżeli chodzi o szczegółowe zasady uprawiania żeglugi w cieśninie, są to one regulowane przepisami chilijskimi. Źródło: R. Bierzanek, J. Symonides, Prawo międzynarodowe publiczne, Warszawa 2005