Definicja Ustawa kominowa

Co to znaczy Czy dotyczący do firm prawa handlowego ograniczenia wysokości wynagrodzenia, które zawiera tak zwany "ustawa kominowa" odnoszą się wyłącznie do członków zarządu, czy także do dyrektorów? Ustawa z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (zwana popularnie "ustawą kominową") zawiera dwa fundamentalne kryteria definiujące zakres jej stosowania. Kryterium pierwsze stanowi normatywnie określony krąg podmiotów w ramach których może być sprawowana kierownicza funkcja której dotyczy ustawa (art. 1). Wedle nim ustawę stosuje się do: przedsiębiorstw państwowych, państwowych jednostek organizacyjnych posiadających osobowość prawną, które nie są równocześnie podmiotami, o których mowa w pkt 8, 9 i 11, i nie są szkołami wyższymi, samorządowych jednostek organizacyjnych posiadających osobowość prawną, które nie są równocześnie podmiotami, o których mowa w pkt 4, 6 i 7, jednoosobowych firm prawa handlowego utworzonych poprzez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego, firm prawa handlowego, gdzie udział Skarbu Państwa przekracza 50 procent kapitału zakładowego albo 50 procent liczby akcji, firm prawa handlowego, gdzie udział jednostek samorządu terytorialnego przekracza 50 procent kapitału zakładowego albo 50 procent liczby akcji, firm prawa handlowego, gdzie udział firm, o których mowa w pkt 4-6, przekracza 50 procent kapitału zakładowego albo 50 procent liczby akcji, agencji państwowych, bez względu na ich formę organizacyjno-prawną, jednostek badawczo-rozwojowych albo podmiotów, do których stosuje się adekwatnie regulaminy o jednostkach badawczo-rozwojowych, fundacji, gdzie dotacja ze środków publicznych przekracza 25% rocznych przychodów lub gdzie mienie pochodzące ze środków publicznych przekracza 25 procent majątku fundacji na koniec roku kalendarzowego i jego wartość przekracza 10% przychodów tej fundacji, funduszy celowych utworzonych na mocy odrębnych ustaw, państwowych jednostek i zakładów budżetowych, z wyjątkiem organów administracji publicznej i organów wymiaru sprawiedliwości i podmiotów, których kierownicy podlegają regulaminom ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z 1982 r. Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr 75, poz. 469 i Nr 133, poz. 883, z 1998 r. Nr 155, poz. 1016 i Nr 160, poz. 1065, z 1999 r. Nr 110, poz. 1255 i z 2000 r. Nr 6, poz. 69), gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych, samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Kryterium drugie Drugie kryterium, zawarte w art. 2 ustawy kominowej, odnosi się bezpośrednio do rodzajów sprawowanych funkcji, wskazując na: kierowników jednostek organizacyjnych wymienionych w akapicie ponad, a zwłaszcza dyrektorów, prezesów, tymczasowych kierowników, zarządców komisarycznych i osób zarządzających na podstawie umów cywilnoprawnych, zastępców kierowników jednostek organizacyjnych wymienionych w akapicie ponad, a zwłaszcza zastępców dyrektorów i wiceprezesów, członków organów zarządzających jednostek organizacyjnych, o których mowa w akapicie ponad, a zwłaszcza członków zarządów, głównych księgowych jednostek organizacyjnych wymienionych w akapicie ponad, likwidatorów jednostek organizacyjnych wymienionych w akapicie ponad, członków organów nadzorczych jednostek organizacyjnych wymienionych w akapicie ponad, a zwłaszcza rad nadzorczych i komisji rewizyjnych,> kierowników samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Wykorzystywanie ustawy kominowej do dyrektorów w spółkach handlowych W świetle powyższych regulaminów nie ulega więc wątpliwości, iż ustawa kominowa może potencjalnie odnosić się do dyrektorów i zastępców dyrektorów, chociaż tylko w sytuacji jeżeli pełnią oni rolę "kierowników jednostek organizacyjnych" i "zastępców kierowników jednostek organizacyjnych". Podkreślić przy tym należy, iż przepis wyraźnie wskazuje na kierowników jednostek organizacyjnych jako całości (a więc między innymi kierowników firm prawa handlowego gdzie udział jednostek samorządu terytorialnego przekracza 50% kapitału zakładowego), zaś funkcję taką należy odróżnić od funkcji kierowników wyodrębnionych komórek organizacyjnych w ramach jednostek organizacyjnych. Dlatego także kluczowego charakteru nie posiada nominalne ustalenie sprawowanej funkcji jako "dyrektora", lecz rzeczywisty zakres obowiązków tego dyrektora, który pozwala odróżnić kierownika jednostki organizacyjnej jako całości (i jego zastępców) od kierowników wyodrębnionych komórek organizacyjnych w ramach jednostek organizacyjnych. Samo definicja "kierownika" którym operuje ustawa wiązać należy ze sprawowaniem funkcji pracowników kierujących jednoosobowo zakładem pracy i ich zastępców albo pracowników wchodzących w skład kolegialnego organu zarządzającego zakładem pracy i głównych księgowych (tak: art. 241[26] § 2 kodeksu pracy w zw. z art. 128 § 2 pkt 2 kodeksu pracy). Przede wszystkim wskazuje to więc na prezesa firmy i innych członków jej zarządu. chociaż, stosownie do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2005 r. (I PK 174/04), do osób kierujących zakładami pracy należy zaliczyć nie tylko samych kierowników lecz i ich zastępców, którzy okresowo mają takie same kompetencje jak kierownicy, a również wyręczają kierowników w wykonywaniu części ich obowiązków. Stosownie do powyższego stanowiska Sądu Najwyższego przyjąć należy, iż dyrektor może zostać uznany za osobę podlegającą ustawie kominowej, o ile stanowi jedną z osób, które wyręczają kierowników (jest to zarząd firmy) w wykonywaniu części ich obowiązków.