Definicja Krótka sprzedaż

Co to znaczy Na czym bazuje krótka sprzedaż? Jak tłumaczy GPW w Warszawie, transakcje krótkiej sprzedaży to odwrócenie typowej kolejność transakcji giełdowych, w trakcie których kupuje się taniej, a następnie sprzedaje drożej. Operacja krótkiej sprzedaży znaczy, iż na początku inwestor sprzedaje na giełdzie pożyczony papier, a dopiero później go odkupuje. Krótka sprzedaż może być bardzo skutecznie wykorzystana w strategiach arbitrażowych (na przykład łącząc krótką sprzedaż i zakup kontraktu terminowego). Co jest celem krótkiej sprzedaży? Stosownie do wyjaśnień GPW w Warszawie, istotą krótkiej sprzedaży jest zarabianie na spadkach kursów papierów wartościowych. Inwestor pożycza określoną liczbę akcji, spodziewając się spadku ich ceny. Równocześnie zobowiązuje się oczywiście zwrócić je w określonym terminie, po odkupieniu na giełdzie. Jeśli kurs danych papierów naprawdę spadnie, odkupienie ich po niższym kursie oznaczać będzie zarobek na różnicy pomiędzy ceną sprzedaży (gdy kurs był wyższy) a ceną odkupu papierów (gdy kurs był niższy). Jaka jest oficjalna pojęcie krótkiej sprzedaży? Stosownie do ustawy - Prawo obrotu instrumentami finansowymi krótką sprzedażą tytułujemy technikę inwestycyjną, która opiera się na osiąganiu zysku wskutek spadku cen ustalonych papierów wartościowych, instrumentów rynku pieniężnego, instrumentów pochodnych albo tytułów uczestnictwa w instytucjach zbiorowego lokowania od momentu realizacji zlecenia sprzedaży tych praw, o ile zostały pożyczone w celu rozliczenia transakcji poprzez inwestora albo poprzez podmiot realizujący na rachunek inwestora zlecenie sprzedaży, lub nabyte w tym celu poprzez jeden z tych podmiotów na podstawie umowy albo umów zobowiązujących zbywcę do dokonania w przyszłości odkupu od nabywcy takich samych praw, do momentu wymagalności roszczenia o zwrot sprzedanych w ten sposób praw. Jakie instrumenty finansowe mogą stanowić element krótkiej sprzedaży? Wedle rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 kwietnia 2006 r. w kwestii trybu i warunków pożyczania maklerskich instrumentów finansowych, z udziałem spółek inwestycyjnych i banków powierniczych (Dz. U. z dnia 24 kwietnia 2006 r.) obiektem umowy pożyczki maklerskich instrumentów finansowych mogą być wyłącznie zdematerializowane papiery wartościowe dopuszczone do obrotu zorganizowanego, których wartość rynkowa wynosi nie mniej niż 100 mln euro i spełniające przynajmniej jeden z następujących warunków: dzienna średnia wartość obrotów danym papierem wartościowym na danym krajowym rynku regulowanym albo alternatywnym systemie obrotu wynosi nie mniej niż 250 tys. euro; dzienna średnia liczba transakcji danym papierem wartościowym na danym krajowym rynku regulowanym albo alternatywnym systemie obrotu wynosi nie mniej niż 50. Kiedy klienci domów maklerskich mogą zawrzeć umowę krótkiej sprzedaży? Spółka pośrednicząca może zawrzeć z klientem umowę pożyczki papierów wartościowych w celu ich sprzedaży (jest to krótkiej sprzedaży), pod warunkiem wcześniejszego zawarcia z tym klientem ramowej umowy sprzedaży krótkiej. Przed podpisaniem ramowej umowy sprzedaży krótkiej spółka pośrednicząca jest obowiązana poinformować klienta o: zasadach pożyczania papierów wartościowych; ryzyku związanym ze sprzedażą pożyczonych papierów wartościowych; miejscu i sposobie udostępniania listy, o której mowa w § 23 ust. 4 ww. rozporządzenia; możliwości zawarcia w ramowej umowie sprzedaży krótkiej postanowienia o zapłacie pożyczkodawcy rekompensaty za pożytki, które przypadłyby uprawnionemu z papierów wartościowych, gdyby nie pożyczył papierów wartościowych na podstawie umowy pożyczki. Ramowa umowa sprzedaży krótkiej powinna być zawarta pisemnie i określać zwłaszcza: sposób, tryb i formę zawarcia, zmiany i rozwiązania umowy pożyczki; sposób ustalania wynagrodzenia spółki pośredniczącej, jeśli ono jest przewidziane; wysokość i sposób ustanawiania zabezpieczenia sprzedaży krótkiej i tryb zaspokajania roszczeń z tego zabezpieczenia; sposób udzielania rekompensaty, o której mowa w § 29 pkt 4 ww. rozporządzenia, o ile jest ona przewidziana; współczynniki wag ryzyka, dotyczący do maklerskich instrumentów, stanowiących element zabezpieczenia sprzedaży krótkiej, o ile spółka pośrednicząca przewiduje wykorzystywanie tych współczynników w ustalaniu wysokości zabezpieczenia; ustalenie terminu zwrotu pożyczonych papierów wartościowych bądź wskazanie trybu określania tego terminu, z zaznaczeniem, czy umowa pożyczki jest zawierana na czas określony, czy także zwrot papierów wartościowych będących obiektem pożyczki następuje w określonym w umowie czasie, po zgłoszeniu poprzez firmę pośredniczącą żądania ich zwrotu; sposób i termin informowania pożyczkobiorcy o zdarzeniach ustalonych w ww. rozporządzeniu. Zabezpieczenie krótkiej sprzedaży Pożyczkobiorca jest obowiązany do ustanowienia zabezpieczenia sprzedaży krótkiej na rzecz spółki pośredniczącej udzielającej mu pożyczki papierów wartościowych w celu ich sprzedaży. Na zabezpieczenie sprzedaży krótkiej składają się: zabezpieczenie początkowe; zabezpieczenie dodatkowe. Zabezpieczenie początkowe stanowią wyłącznie: gwarancje, akredytywy albo poręczenia bankowe; środki pieniężne; maklerskie instrumenty finansowe znajdujące się na liście, o której mowa w § 26 ust. 5 ww. rozporządzenia, nie mniej jednak za instrumenty takie uważane jest również prawa do ich otrzymania; bony skarbowe albo obligacje wyemitowane poprzez Skarb Państwa. Zabezpieczenie dodatkowe stanowią wyłącznie: środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży pożyczonych papierów wartościowych; środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży maklerskich instrumentów finansowych stanowiących zabezpieczenie sprzedaży krótkiej wskutek dokonywania czynności, o których mowa w ust. 8; środki pieniężne inne niż wymienione w pkt 1 i 2; maklerskie instrumenty finansowe znajdujące się na liście, o której mowa w § 26 ww. rozporządzenia nie mniej jednak za instrumenty takie uważane jest również prawa do ich otrzymania; bony skarbowe albo obligacje wyemitowane poprzez Skarb Państwa.